Пеш аз пошидан

БА AFДИ ДОРУПошӣ

истифодаи дорупошии бесарнишини кишоварзӣ дар токзор, таъсири аълои пошидани.

Коғази ҳассос ба об як корти коғази зард аст, ки барои арзёбии зуд ва осони дорупошии шумо таҳия шудааст. Он барои мониторинги тақсимоти дорупошӣ, паҳнои қитъаҳо, воридшавии дорупошӣ ва зичии қатраҳо аз барномаҳои дорупошии шумо пешбинӣ шудааст. Он инчунин то чӣ андоза самаранок будани соплоҳои дорупошии шуморо муайян мекунад.

Тарафи болоии коғази зардранг махсус пӯшонида шудааст, бинобар ин ҳангоми дучор шудан ба қатраҳои моеъи дорупошӣ (тарафи муқобили он репелленти об аст) бо нуқтаҳои кабуди торик доғ мешавад.

Истифодаи коғази ҳассос ба об воқеан осон аст: пеш аз пошидан коғазро ба ҷои дилхоҳ гузоред ва пас аз пошидани он, онро хушк кунед ва намунаи қатраҳоро тафтиш кунед. Ин коғазҳо ба шумо имкон медиҳанд, ки дорупошии худро назорат кунед, то боварӣ ҳосил кунед, ки шумо миқдори дурусти дорупоширо дуруст истифода мебаред – на аз ҳад зиёд ва на хеле кам.